Σάββατο 30 Νοεμβρίου 2013

περπατώντας σε ένα πεζόδρομο το βράδυ.

Επέστρεφα σπίτι από έξοδο, είχε βρέξει κλπ
 και μπροστά μου περπατούσαν δύο 30άρηδες (ή κάπου τόσο τέλοσπάντων).
Συζητούσαν. Παραθέτω όσα έλεγε η κοπέλα:
"... όχι ρε συ, αυτό είναι η καψούρα. Ότι δηλαδή εσύ θα λείπεις και μπορεί να με ενοχλήσει 
το ότι δεν είσαι εδώ αλλά, να, θα κάνω κάτι με κάποιον άλλο. Ενώ ο έρωτας είναι κάτι διαφορετικό.
Είναι το να λείπεις, και να θέλω να δω το χαμόγελο σου, να μου λείπει η μυρωδιά σου και να
επιθυμώ να είσαι δίπλα μου."

Έντεχνο σίγουρα, αλλά σε καμία περίπτωση ψευδές ή παρατραβηγμένο.


*Ο καιρός έχει κάτι το ιδιαίτερο... Το κρύο αυτό που συχνά μας ενοχλεί, είναι θα έλεγα αρκετά ευεργετικό σε ορισμένα θέματα*

Τρίτη 19 Νοεμβρίου 2013

Αυτή τη στιγμή.

Κούραση
(νοητική, συναισθηματική, ψυχική, σωματική)

Ραθυμία
(γιατί το εύκολο είναι απλό και καταντά βαρετό)

Ανία και Πλήξη
(γιατί η δειλία και η εσωστρέφεια σου έπαψε να με γοητεύει)

Ασυνεννοησία
(λόγω του εγωκεντρισμού που μας διακατέχει)

Αβεβαιότητα
(γιατί δεν μπορώ να ξέρω τι σκέφτεσαι)

Μετάνοια
(που δεν υπάρχει αλλαγή στάσης και συμπεριφοράς απ' την πλευρά μου σε πολλά θέματα)

 Απογοήτευση 
(από και προς το πρόσωπο μου)

Αναποφασιστικότητα
(όταν δεν ξέρεις τι θες, τίποτα δεν είναι αρκετό και συνάμα είναι όλα υπερβολικά ψυχοφθόρα και πιεστικά)

Απληστία
(γιατί θέλω τα πράγματα να εξελίσσονται κάθε φορά με τον τρόπο που εγώ επιθυμώ)





και παράλληλα με όλα αυτά ένας διστακτικός ενθουσιασμός
(για διάφορα ζητήματα και ανθρώπους)

 Η συμπεριφορά μου εύχομαι να μην έχει συνέπειες πάντα, γιατί αλλάζει με ρυθμούς ταχύτατους. Ναι είναι ασυνεπής, δεν ξέρω ποιον ζορίζει, αλλά δεν μπορώ να κινηθώ σε άλλους ρυθμούς. Σκέφτομαι πάρα πολλά πράγματα ταυτόχρονα :) και εξωτερικεύω μικρό μονάχα μερίδιο από τα μεγαλειώδη, φτηνά, έξυπνα, γελοία κλπ πράγματα που περνάνε από το μυαλό μου. Και μου αρέσουν οι άνθρωποι, ίσως περισσότερο από όσο πρέπει με τρόπο όμορφο και ταυτόχρονα ανθυγιεινό, πρωταρχικά για μένα και δευτερευόντως για αυτούς.





Τετάρτη 13 Νοεμβρίου 2013

μία (επίσης) άσκοπη ανάρτηση λόγω μίας (εξ ίσου) άσχετης αφορμής (2)

(Δεν ξέρω τι πάραξενο είναι αυτό που με προβληματίζει τον τελευταίο καιρό και θέλω συνεχώς να ερμηνεύω συμπεριφορές ή να παρατηρώ πώς φέρονται οι άλλοι. Μάλλον είναι που όλοι διαφέρουμε σε τόσα πολλά επίπεδα και αυτό με φοβίζει και με εξιτάρει παράλληλα. Υποσυνείδητα κάνω τόσες πολλές κατηγοριοποιήσεις στους ανθρώπους και μάλλον αυτό βγαίνει προς τα έξω συχνά πυκνά γιατί άκουσα πρόσφατα πως είμαι επικριτικός άνθρωπος και πως "ζυγίζω" τους γύρω μου βάσει των συμπεριφορών τους. Δε θεωρώ πως αυτό είναι αρνητικό, ούτε σκοπεύω να το καταστείλω.)


Να θυμάσαι ότι οι άλλοι θα σε κρίνουν εξ ίσου βάσει όσων λες και κάνεις
και αντίστοιχα βάσει όσων δε λες και δεν κάνεις....
Νομίζω εν τέλει τα κίνητρα μας, ο λόγος για τον οποίο συμπεριφερόμαστε με ένα συγκεκριμένο τρόπο, δημιουργώντας μία συνέπεια στη συμπεριφορά μας, ίσως να έχουν μεγαλύτερη σημασία από τη συμπεριφορά καθ'εαυτή. Δυστυχώς όμως είναι δυσκολότερο να έρθουν στην επιφάνεια, δυσκολότερο να εξωτερικευθούν και να γνωστοποιήσουν στους άλλους πως η συμπεριφορά μας μπορεί να είναι και ολοκληρωτικά ασυνεπής προς αυτό που αισθανόμαστε και επιθυμούμε να εξωτερικεύσουμε.

Αυτά για όσους διακρίνουν αυτό που θέλουν από αυτό που κάνουν,
είτε είναι από δειλία, είτε από ντροπή, είτε από εγωισμό, είτε απο αβεβαιότητα.

Υπάρχει και άλλη κατηγορία ατόμων. Όλοι όσοι αποδιώχνουν τους δισταγμούς από μέσα τους, πράττοντας με σιγουριά, συχνά μη αναλογιζόμενοι (ή αδιαφορώντας για) τις συνέπειες.

Τέλος, ανάμεσα μας ζουν και οι άνθρωποι που δεν βιώνουν καν αυτό το συσχετισμό σκέψης-πράξης, ερμηνείας ασυνεπών συμπεριφορών κλπ. Οι άνθρωποι αυτοί -σε αντίθεση με όσους υπάγονται στις δύο προηγούμενες κατηγορίες- είναι όσοι επιλέγουν να μην κάνουν προσπάθειες για τους άλλους. Είναι όλοι όσοι διαθέτουν ένα τόσο μεγάλο Εγώ που αφενός τους καταπνίγει και αφετέρου τους καθιστά ανίκανους στο να "ξεκλειδώσουν" άλλα άτομα, να κοπιάσουν συνειδητά για να τα γνωρίσουν.

Τρίτη 12 Νοεμβρίου 2013

μία άσκοπη ανάρτηση λόγω μίας άσχετης αφορμής (1)

εμένα μου αρέσουν οι άνθρωποι και δεν απογοητεύομαι.
απλά γνωρίζω πως κάθε συμπεριφορά έχει συνέπειες..
με την έννοια ότι μια σχέση -οποιασδήποτε φύσης-
δεν μπορείς να την συνάψεις πόσο μάλλον να τη συντηρήσεις χωρίς κόπο
και προσπάθεια...
Προσπάθεια είτε για να καταλάβεις τον άλλο είτε -γιατί όχι- να τον εκπαιδεύσεις 
όπως λέει και μια φίλη...
Έτσι χτίζονται και διαμορφώνονται οι σχέσεις.

Αν αντίθετα είσαι από τα άτομα που αδιαφορούν
 και δεν κάνουν κινήσεις για εξωτερίκευση χαρακτηριστικών, καλοπέραση, απλή και ανούσια καθημερινή συζήτηση κλπ, τότε πως θα γνωρίσεις ανθρώπους?
και προφανώς δεν αναφέρομαι στη γνωριμία ως "χαίρεται με λένε Α."
αλλά στο να ανταλλάξεις πράγματα με τον άλλο
σκέψεις, απόψεις, εμπειρίες.....


νομίζω αυτό είναι το ουσιαστικότερο και εν τέλει από αυτό γινόμαστε πλουσιότεροι και πιο ολοκληρωμένοι άνθρωποι....

*το να κυνηγάμε τους άλλους δεν είναι κακό.... ούτε το να τους "καταναλώνουμε" απαραίτητα είναι...
Άλλωστε αυτοί που εν τέλει θα αξίζουν, θα φροντίσουν ώστε το ενδιαφέρον μας για αυτούς να μη στερέψει μετά τις πρώτες λίγες συναναστροφές.... 

**Γιατί ναι, αν και δεν απογοητεύομαι, πλέον βαριέμαι εύκολα (όχι επειδή θεωρώ πως οι άλλοι δεν αξίζουν, το αντίθετο ακριβώς, απλά έχω κουραστεί από τις άβολες (:p) ανθρώπινες σχέσεις)


Σάββατο 9 Νοεμβρίου 2013

αχά

υποθέτωδιαπιστώνω, όπως το θες πάρ'το)
ότι το να παίρνεις πράγματα
χωρίς να δίνεις
δεν είναι γαμάτο όπως κανείς θα προσδοκούσε
αλλά μπορεί να σου επιστρέψει με τρόπο άσχημο,
μπούμερανγκ, όπως λένε.


φχαριστώώώ.

μια παράγραφος τυχαία.

"Ήμουν πλούσιος. Μου άρεσαν τόσα πράγματα που δεν μπορούσα να νιώσω πάθος για τίποτα. Είναι ωραίο να ζει κανείς! Ξυπνούσα χαρούμενος, κάθε μέρα, για να κάμω πράγματα που μ'αρέσανε και πλάγιαζα ικανοποιημένος, με την ήρεμη ελπίδα του αύριο και του ξένοιαστου μέλλοντος... "

-Γκυ ντε Μωπασαν, "Φανταστικές ιστορίες"

Κυριακή 3 Νοεμβρίου 2013

phoenix

ίσως οι υπερβολικές και περιττές σκέψεις πρέπει να αρχίσουν να εξαφανίζονται.
αλλαγή στάσης απαιτείται πάντα, με συνειδητή προσπάθεια
και... κόπο (ναι, πρέπει να καταβάλλεται και αυτός που και που :p)

υπάρχουν τόσα όμορφα πράγματα με τα οποία μπορούμε να ασχοληθούμε,

επομένως γιατί να αναλωνόμαστε σε κάτι που μας προκαλεί δυσφορία?



this offering,

 we raise it up
(because we can)




Σάββατο 2 Νοεμβρίου 2013

και εκλείπει μία σωστή συμπεριφορά.
από τον οποιονδήποτε νομίζω.

Όταν η διαυγής πόρτα θρυμματίζεται.

ορισμένα πράγματα είναι ειλικρινά τόσο γελοία και αξιολύπητα
και μου προκαλούν αηδία και λύπηση.
ειδικά όταν τα εκφράζουν άτομα που έχω εξιδανικεύσει και που θαυμάζω.

δεν πρόκειται όμως να μπω στη διαδικασία της εκλογίκευσης ξανά, ούτε της δικαιολόγησης προσώπων και καταστάσεων, τουλάχιστον όχι όταν αυτό κοστίζει σε μένα και την συναισθηματική και πνευματική μου ακεραιότητα

αν κάναμε υπαγωγή και των ανθρώπινων σχέσεων σε μία συμπαντική νομοτέλεια αιτιότητας, η αγένεια και η δειλία θα έπρεπε να τιμωρούνται πολύ περισσότερο από τη συναισθηματική πίεση/εκβιασμό, τον εγωισμό και την (κατά τα φαινόμενα πάντα) απληστία.

δεν πρόκειται να μπω στη διαδικασία να μιλήσω για άδικη μεταχείριση και για το τι "αξίζει" να συμβεί γιατί αυτό είναι τουλάχιστον αφελές και παιδαριώδες.

για κάποιο λόγο έχω αλλάξει τον τελευταίο καιρό, με άλλαξαν θα ήταν πιο σωστό να πω αλλά σε αυτό θα έρθει ένα τέλος.
δεν ήμουν άλλωστε ποτέ αδύναμος για να γίνω τώρα
πληγώθηκα και κουράστηκα.