κοίταγμα προς τα πίσω

Περνάνε οι μέρες, φεύγουν,
και κάτι φεύγει πάλι.
Κάτι μαζί τους παίρνουν, μα άγνωστο τι
κάτι γλυκό, μειλίχιο και ηδύ.

Πάντα περίμενες πως τ'αύριο θα ρθει,
πάντα εκεί προσδοκούσες.
Καθώς φαίνεται όμως αυτό αργεί.

Μα όταν έρθει, μη νομίζεις
πως καλό θα δεις.
Ο έρωτας και η ομορφιά θα ειν' τότε χαμένα

Aπόλεσε ελπίδες και όνειρα αφελή
αυτά δεν ειν' για σένα.

Κάθε μέρα κάτι φεύγει, μα άγνωστο τι
Στο τέλος τι θα μείνει;


Δε λάμπουν έτσι τα μάτια μας, μικρέ,
το νέφος κι αν περάσει
Δε λάμπουν μάλλον ποτέ