(Δεν ξέρω τι πάραξενο είναι αυτό που με προβληματίζει τον τελευταίο καιρό και θέλω συνεχώς να ερμηνεύω συμπεριφορές ή να παρατηρώ πώς φέρονται οι άλλοι. Μάλλον είναι που όλοι διαφέρουμε σε τόσα πολλά επίπεδα και αυτό με φοβίζει και με εξιτάρει παράλληλα. Υποσυνείδητα κάνω τόσες πολλές κατηγοριοποιήσεις στους ανθρώπους και μάλλον αυτό βγαίνει προς τα έξω συχνά πυκνά γιατί άκουσα πρόσφατα πως είμαι επικριτικός άνθρωπος και πως "ζυγίζω" τους γύρω μου βάσει των συμπεριφορών τους. Δε θεωρώ πως αυτό είναι αρνητικό, ούτε σκοπεύω να το καταστείλω.)
Να θυμάσαι ότι οι άλλοι θα σε κρίνουν εξ ίσου βάσει όσων λες και κάνεις
και αντίστοιχα βάσει όσων δε λες και δεν κάνεις....
Νομίζω εν τέλει τα κίνητρα μας, ο λόγος για τον οποίο συμπεριφερόμαστε με ένα συγκεκριμένο τρόπο, δημιουργώντας μία συνέπεια στη συμπεριφορά μας, ίσως να έχουν μεγαλύτερη σημασία από τη συμπεριφορά καθ'εαυτή. Δυστυχώς όμως είναι δυσκολότερο να έρθουν στην επιφάνεια, δυσκολότερο να εξωτερικευθούν και να γνωστοποιήσουν στους άλλους πως η συμπεριφορά μας μπορεί να είναι και ολοκληρωτικά ασυνεπής προς αυτό που αισθανόμαστε και επιθυμούμε να εξωτερικεύσουμε.
Αυτά για όσους διακρίνουν αυτό που θέλουν από αυτό που κάνουν,
είτε είναι από δειλία, είτε από ντροπή, είτε από εγωισμό, είτε απο αβεβαιότητα.
Υπάρχει και άλλη κατηγορία ατόμων. Όλοι όσοι αποδιώχνουν τους δισταγμούς από μέσα τους, πράττοντας με σιγουριά, συχνά μη αναλογιζόμενοι (ή αδιαφορώντας για) τις συνέπειες.
Τέλος, ανάμεσα μας ζουν και οι άνθρωποι που δεν βιώνουν καν αυτό το συσχετισμό σκέψης-πράξης, ερμηνείας ασυνεπών συμπεριφορών κλπ. Οι άνθρωποι αυτοί -σε αντίθεση με όσους υπάγονται στις δύο προηγούμενες κατηγορίες- είναι όσοι επιλέγουν να μην κάνουν προσπάθειες για τους άλλους. Είναι όλοι όσοι διαθέτουν ένα τόσο μεγάλο Εγώ που αφενός τους καταπνίγει και αφετέρου τους καθιστά ανίκανους στο να "ξεκλειδώσουν" άλλα άτομα, να κοπιάσουν συνειδητά για να τα γνωρίσουν.
Πολύ θα ήθελα να μάθω με τι σκεπτικό σου είπε αυτός που σου είπε τέλος πάντων πως "ζυγίζεις" τους γύρω σου βάσει των συμπεριφορών τους.. (Θεωρώντας φυσικά, απ' ό,τι καταλαβαίνω, πως το είπε με αρνητική διάθεση).
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν θες τη γνώμη μου, για την πρώτη κατηγορία ναι, έχουν μεγαλύτερη σημασία τα κίνητρα πιστεύω, γιατί πολλές φορές θα προκύπτει μια τελείως διαφορετική συμπεριφορά στους γύρω του απ' αυτή που τελικά έχει μέσα του το άτομο αυτό. Και αν θέλουμε να είμαστε 100% δίκαιοι μαζί του θα πρέπει να είμαστε σε θέση να διακρίνουμε αυτή τη διαφορά πρωτού πάρουμε στάση απέναντί του. Δύσκολο το όλο θέμα, τα είπες και εσύ παραπάνω..
Η μόνη απορία μου είναι αν θεωρείς πως είναι μόνο αυτές οι 3 κατηγορίες (επί του θέματος) ή απλώς ανέφερες μόνο αυτές που σε αφορούν άμεσα βάση των γύρω σου εκεί έξω.. Διότι, έχω την εντύπωση πως δεν είναι μόνο αυτές.
Σχετικό-άσχετο, ως αναφορά την τελευταία σου πρόταση,
κάτι που είχα διαβάσει πριν 4-5 χρόνια και μου είχε φανεί τόσο βλακεία στην αρχή.. Το κατανόησα τυχαία μετά από μήνες όταν το ένιωσα πραγματικά μέσα μου και ταυτόχρονα έτυχε εκείνο το διάστημα να ξαναβρεθεί μπροστά μου.. Έπειτα το έβαλα στο blog μου, το παλιό, και είναι ακόμη εκεί.. :)
"Έρωτας είναι το ξεκλείδωμα της ύπαρξης στον άλλον" είπε/έγραφε λοιπόν αυτός ο σοφός άνθρωπος που δε θυμάμαι τ' όνομά του. (Και είναι διατυπωμένο έτσι ώστε να έχει δύο έννοιες ταυτόχρονα).
Η σκοπιμότητα ενός κειμένου έχει να κάνει σε μεγάλο βαθμό και με την αλληλεπίδραση του στον αναγνώστη, όχι? Πως εσύ λοιπόν τις βαφτίζεις εξ αρχής άσκοπες πριν καν τους δοθεί η ευκαιρία να διαβαστούν? :P
Καλό βράδυ και πάλι. :)
ως προς το θέμα, ποιΕς άλλες κατηγορίες πιστεύεις πως υπάρχουν? (διερευνητικά ρωτάω, ίσως να μην έχω φτάσει στον πάτο της υπόθεσης και θα το ΄θελα :P)
Διαγραφήεύστοχο αυτό για τον έρωτα, αν και πιθανώς ανέφικτο? δεν ξέρω....
Τέλος, αυτό που γράφω για το ότι η ανάρτηση είναι άσκοπη είναι ιδιαίτερα σχετικό. Δε νομίζω ότι η σκοπιμότητα σχετίζεται με το πώς ο αναγνώστης θα εκλάβει την ανάρτηση γιατί αυτό θα προ-υπέθεται πως αυτοσκοπός μου είναι το να διαβαστώ και όχι το να εξωτερικεύσω πρωτογενώς ότι σκέφτομαι, πράγμα που δεν ισχύει... Από την άλλη, ίσως και όταν μοιραζόμαστε μία σκέψη "άσκοπη" (που σου εξήγησα πως η έννοια αυτή είναι σχετική) ο αναγνώστης/συνομιλητής να της δώσει νόημα, ρίχνοντας φως σε μία πτυχή της που εμείς αγνοούσαμε!
:) :)
Σωστό! οι άνθρωποι κρίνουν με βάσει αυτά που βλέπουν, με βάσει αυτά που περίμεναν από σένα και δεν είδαν κ.ο.κ
ΑπάντησηΔιαγραφήτώρα, όσον αφορά την ασυνέπεια στην συμπεριφορά, προβληματίζομαι! :/
πολύ-πολύ όμορφη η τελευταία παράγραφος!
τι να πω! έγραψες πάλι!!! χαχα!
Καλημέρααα!!! ^^
Xαχαχα, ξέρεις είναι κάποιες φορές που δε μας αρέσει να επιβεβαιωνόμαστε :P
ΔιαγραφήΓεια! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα προσθέσω κάτι διευκρινιστικό κατ' αρχήν.
Για μένα στην πρώτη κατηγορία υπάρχει και η αιτία του φόβου, όπως επίσης και της ζήλιας. Ίσως θα έλεγα και των κόμπλεξ, αλλά επειδή είναι αρκετά σύνθετη έννοια και έχει να κάνει και με τη ντροπή που είπες, την αναφέρω απλώς έτσι λίγο επιφυλακτικά..
Και στην δεύτερη κατηγορία λέγοντας: "συχνά μη αναλογιζόμενοι..." φαντάζομαι πως η χρήση του "συχνά" ταυτόχρονα υπονοεί και το αντίθετο για κάποιους. -> "συχνά αναλογιζόμενοι..."
Κατά τα άλλα, τίποτα, να, εγώ απλώς σκέφτηκα πως υπάρχουν και άνθρωποι, (κυρίως αυτοί που απογοητεύονται εύκολα και θεωρούν τους εαυτούς τους ανίκανους σε γενικότερα πλαίσια) που κάνουν μια κάποια προσπάθεια, αλλά δεν τα καταφέρνουν ιδιαίτερα στη διάκριση αυτή που λες, καταλήγοντας να πράττουν και ύστερα από καιρό να αναγνωρίζουν (ή και όχι) αν αυτό που έκαναν τελικά ήταν αυτό που ήθελαν να κάνουν πραγματικά ή κάτι άλλο. Και η απαισιοδοξία που τους διακατέχει να τους ωθεί τελικά στο να μην προσπαθούν περισσότερο ή σωστότερα για να διακρίνουν τα πραγματικά θέλω απ' τις πράξεις τους, παρά να μένουν σε μια πάγια απόγνωση, διότι ταυτόχρονα δεν είναι και άνθρωποι της τρίτης κατηγορίας που ανέφερες και ίσως ούτε και θέλουν να γίνουν..
Σε ποια κατηγορία ανήκουν αυτοί αν όχι σε μια τέταρτη?
Ανέφικτο? Ίσα ίσα, είναι αυτό που έτσι κι αλλιώς συμβαίνει σε όλους, κάθε φορά που ο καθένας μας ερωτεύεται πραγματικά. Και επαναλαμβάνω, μιλάει για τον έρωτα καθαρά.
Ανέφικτο θα ήταν αν μιλούσαμε για την αγάπη. Εκεί ναι..
Προφανώς και υπάρχει αυτό που αναφέρεις. μα τα άτομα αυτά ανήκουν εκ του αποτελέσματος στην τρίτη κατηγορία. Κανείς δεν είπε πως είναι άκαρδοι ή απαθείς. Σίγουρα ο έρωτας θα μπορύσε να είναι μία απο τις παραμέτρους που τους ώθησαν στη συγκεκριμένη συμπεριφορά, όμως το ζήτημα παραμένει ένα: ό,τι έχουν βιώσει τους έχει διαμορφώσει με τέτοιο τρόπο ώστε η συμπεριφορά τους να είναι αυτή. Που εγώ δεν την θεωρώ μεμπτή, άλλωστε δεν μπορώ να κρίνω αφηρημένα ανθρώπους που συγκεντρώνουν εναν ορισμένο αριθμό χαρακτηριστικών γνωρισμάτων
ΔιαγραφήΤο πως ο ανγνώστης θα εκλάβει την ανάρτηση είναι μέρος αυτού που είπα, δεν είναι όμως αυτό που είπα. Εγώ μίλησα για αλληλεπίδραση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠως επιδρά δηλαδή το κείμενο στον αναγνώστη και ταυτόχρονα πως επιδρά αυτός στο κείμενο.
Με το δεύτερο μέρος λοιπόν εννοούσα αυτό που είπες στο τέλος, περί φωτός σε μια αγνοημένη πτυχή.. Έτσι δίνεις την ευκαιρία στο κείμενο να διαβαστεί και ν' αποκτήσει σκομπιμότητα ύπαρξης αργότερα, ακόμη και αν αρχικά ήταν φαινομενικά άσκοπο.. Αυτό που είπες λέω και εγώ ουσιαστικά, απλώς επισημαίνω πως τελικά η λέξη "άσκοπη" είναι αρκετά άδικη για ένα κείμενο που έρχεται στην επιφάνεια. :)
Τώρα ως αναφορά το πρώτο μέρος, ας ξεκαθαρίσουμε κάτι για αρχή. Η εξωτερίκευση σκέψεων μας στο διαδίκτυο, μοιραία προϋποθέτει την ανάγκη μας να διαβαστούμε, αλλιώς θα τα γράφαμε (όπως πολλοί κάνουν) σε τετράδια, σημιωματάρια και ημερολόγια στο ράφι του δωματίου μας, όχι? Αυτό πάλι, δε σημαίνει απαραίτητα ότι ο αυτοσκοπός μας είναι 100% αυτός, να διαβαστούμε δηλαδή από πολλούς και να πάρουμε την επιβράβευση του, "μπράβο, τι ωραία που τα λες" αλλά απ' την άλλη δε μπορούμε ν' αρνηθούμε και το ότι η ανάγνωση είναι μέρος του σκοπού (σε διαφορετικό ποσοστό στον καθένα, δεν έχει σημασία). Η ουσία είναι πως, όπως και εκεί έξω θα βγεις μ' ένα φίλο σου να του μιλήσεις γιατί ξέρεις πως θα σ' ακούσει, έτσι κι εδώ λες κάποια πράγματα και πάντα, ίσως και ασυνείδητα, υπάρχει η ανάγκη έστω και αν σε διαβάσει μόνο ένας, να 'ρθει και σαν να σου ακουμπούσε ένας φίλος το χέρι στον ώμο να σου πει "ναι ρε φίλε, πόσο δίκαιο έχεις, την ίδια σκέψη είχα και εγώ/έτσι ένιωσα και εγώ πριν μια βδομάδα". Δεν είναι κακό, παρά μόνο ωραίο. :)
Συν το ότι εδώ εξωτερικεύεσαι πιο άφοβα, διότι είναι πιο απρόσωπη η κατάσταση, τι μια μέρα είσαι εδώ την άλλη χάθηκες. Καμία ζημία. Σωστά? Μα και αυτή η σκέψη ακόμα προνοεί πως έχεις ήδη λάβει υπόψη σου το γεγονός ότι θα διαβαστείς.
Θέλω να πω, εγώ όλα αυτά δεν τα βλέπω καθόλου αρνητικά. Αν καθήσεις και το σκεφτείς θα δεις πως, πολλές φορές στη ζωή θα τύχει να πεις μια συμβουλή σε κάποιον (γνωστό, φίλο ή οτιδήποτε) και τελικά να τον βοηθήσεις σε κάποια κατάσταση μέσω των επιλογών που θα κάνει, έχοντας πράξει τα όσα του είπες ακόμα και αν εσύ δεν το μάθεις ποτέ. Έτσι και εδώ λοιπόν. Εσύ λες, γράφεις και διαβάζεσαι. Ίσως για κάποιον τα λόγια σου τύχει να έχουν πολύ μεγαλύτερη αξία απ' ό,τι έχουν ακόμα και για σένα τον ίδιο. Άρα κάποιες φορές είναι πολύ σημαντικό το πως θα επιδράσει το κείμενο στον αναγνώστη, ακόμα και αν δεν το μάθεις ποτέ.
Μέχρι λοιπόν να συμβούν ή να μη συμβούν όλα αυτά η ανάρτηση, θεωρώ, άδικα τιτλοφορείται άσκοπη.. :P
Αυτά και με συγχωρείς
που δε μπόρεσα να τα πω συνοπτικότερα. ^^"
Καλό βράδυ! :)
Δώσε μου την ευκαιρία να διασαφηνίσω πως δεν γράφω για την επιβεβαιώση (το κατάλαβες, γιατί φάνηκε στο σχόλιο σου), αλλά ναι, όντως γράφω γιατί θέλω να μοιραστώ με κάποιον αυτό που σκέφτομαι στην πιο ωμή του μορφή. Ξέρεις στις συζητήσεις με φίλους (που ειναι όντως διάλογοι :p) δεν είναι τόσο εύκολο το να θέσεις μονομερώς στο τραπέζι όλα όσα σκέφτεσαι, να κάτσουν έπειτα αυτά εκεί, ανέπαφα και σταθερά και να έρθει ο άλλος να στα εμπλουτίσει-οχι να τα αλλοιώσει με τρόπους που ίσως σου φαίνονται ξένοι (όπως ας πούμε κάνεις εσύ, συνδράμοντας νοητικά -και μάλιστα με επιτυχία). Άλλωστε στο διάλογο όντως η σχέση είναι διαπροσωπική και όσα συζητούνται πιο δυναμικά, με την έννοια ότι ο ένας γνωρίζει τον άλλο αφενός και κατευθύνει το θέμα σε άλλα μήκη αφετέρου λόγω της διαφορετικότητας στη σκέψη του καθένα
Διαγραφή